Kiedy Rodzice się starzeją

Kiedy jesteśmy młodsi, wydaje nam się, że poruszanie się po domu to coś tak naturalnego, że nawet o tym nie myślimy. Wchodzimy po schodach, śliskie płytki w łazience nie robią na nas wrażenia, a brak uchwytów czy wyższy próg nie stanowią najmniejszego problemu. Jednak z wiekiem ciało zaczyna mówić innym językiem. To, co dla pięćdziesięciolatka jest drobnym utrudnieniem, dla siedemdziesięciolatka może stać się przeszkodą nie do pokonania.

Starzenie się to proces całkowicie naturalny, lecz niesie ze sobą ryzyka, o których często dowiadujemy się dopiero wtedy, gdy jest za późno. Zmniejszona równowaga, osłabienie mięśni, gorsza koordynacja, zawroty głowy, problemy ze wzrokiem czy choroby przewlekłe sprawiają, że dom – miejsce najbliższe sercu – może stać się najniebezpieczniejszą przestrzenią. To właśnie w domu dochodzi do największej liczby upadków seniorów, a te kończą się złamaniami, hospitalizacją, długą rehabilitacją, utratą samodzielności, a nawet depresją wynikającą z poczucia zależności od innych.

A przecież można temu zapobiec.

Przystosowanie domu do potrzeb osoby starszej nie jest luksusem – to obowiązek miłości, troski i odpowiedzialności. Najważniejsze zmiany powinny zacząć się w łazience, która dla seniora może stać się najgroźniejszym pomieszczeniem. Montaż stabilnych uchwytów przy toalecie, wannie czy prysznicu, zastosowanie mat antypoślizgowych oraz zamiana wanny na kabinę bez progową może uratować zdrowie, a nawet życie. To małe udogodnienia, które dają ogromne poczucie bezpieczeństwa i samodzielności.

Należy również zadbać o likwidację progów, poprawne oświetlenie, oznaczenie krawędzi stopni, zamianę dywaników na takie, które się nie przesuwają, a także dopasowanie mebli tak, aby nie wymuszały schylania się czy wspinania. Senior powinien mieć łatwy dostęp do najważniejszych przedmiotów – bez ryzyka utraty równowagi.

Pamiętajmy, że komfort i bezpieczeństwo osób starszych to nie koszt, lecz inwestycja w ich godność, niezależność i poczucie wartości. To sposób na pokazanie, że są dla nas ważni. Zanim wydarzy się wypadek, zapytaj siebie: czy zrobiłem wszystko, aby moi rodzice mogli żyć bezpiecznie pod swoim własnym dachem?

Bo miłość to nie tylko słowa.

To działania.